De Puccinimethode is de standaard voor het Amsterdamse straatbeeld. Daarin staat hoe de gemeente Amsterdam haar straten, pleinen en plantsoenen inricht. De methode staat beschreven in twee handboeken. In het handboek ‘Rood’ staat staat welke bestrating, wat voor straatmeubilair toegepast kunnen worden, en hoe een straat in een bepaalde buurt ingericht wordt. In het handboek ‘Groen’ staat datzelfde maar dan over bomen, struiken, parken en plantsoenen. Omdat de gemeente Amsterdam de stad steeds meer autoluw en verkeersveiliger wil maken, wordt het beleidskader voor de Puccini-methode herzien, zodat ook de handboeken daar goed op aansluiten.
We hebben een zienswijze op dit Beleidskader ingediend. Omdat ‘Puccini’ best belangrijk is, vinden we dat het belang van toegankelijkheid er wel duidelijker in mag staan. Over onze betrokkenheid bij het handboek zijn we best tevreden. We hebben wel drie zorgpunten benoemd:
- Sommige plekken hoeven niet aan Puccini te voldoen. Maar ze moeten wel goed toegankelijk zijn. Zo zijn ‘graskeien’ op parkeerplaatsen te hobbelig. Hoe zorgt gemeente Amsterdam daarvoor?
- Bij groot onderhoud wordt er in principe niets aan de inrichting veranderd. Hergebruik van materiaal is prima, maar ook dan moet het wel goed toegankelijk zijn.
- Een plan kan op papier goed toegankelijk zijn, maar het kan toch weer ontoegankelijk worden door gebrek aan toezicht en handhaving. Denk aan (fiets)parkeren en reclameborden op de stoep.
We hebben gemeente Amsterdam gevraagd hoe ze hiervoor gaan zorgen.
Hieronder de volledige tekst uit de brief die we hebben ingestuurd.
